"Συναισθήματα ενός λαβωμένου" Κυριάκος

Πολλές φορές κατέβηκα στις θάλασσες του Άδη
αγάπες, φίλους και γνωστούς βρήκα μες το σκοτάδι
λόγους δεν αναζήτησα....μήτε και χελιδόνια!
άνοιξη, καλοκαιριά...σε τούτο το χειμώνα....

Δεν είναι κρύα η καρδιά...
ξέρεις ποτέ δεν ήταν!
κι ας είναι μες την παγωνιά
κι ας είναι μες τα χιόνια!
Πάντα μένει εκεί· ζεστή
να περιμένει ακόμα!

Τον ήλιο να παρακαλεί
παράθυρα ν' ανοίγει!
για να 'ρθει ετούτη η ψυχή
που με καημό και προσμονή...
μέσα σε τούτη τη σιγή
χρόνια την περιμένει...

Ψυχή εσύ αιώνια...
ψυχή εσύ πλανεύτρα
που την καρδιά μου τη σκιρτάς
που την καρδιά μου ξέρεις
σε χιλιοπαρακαλώ! σε χιλιοϊκετεύω!
Μην τη χτυπήσεις άγρια
μη μου την επληγώσεις
γιατί χρόνια προσπάθησα...
χρόνια απεγνωσμένα!
να τη μαζέψω όσο μπορώ
μονάχα 'γω για σένα...


Και τώρα που κατάλαβες
τι είναι αυτό που θέλω...
αυτό που τόσο αγαπώ, αυτό που εγώ προσμένω
δείξε επιείκια ψυχή
σε αυτό που λέν' αγάπη!
Κι εγώ εδώ σου ορκίζομαι...
σ' αυτήν εδώ την πλάση!
πώς της αγάπης το φιλί...
η καρδιά και η ψυχή
με χάρη θα χαρίσουν!