ΣΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΚΡΙΤΙΚΟΣ ΜΟΥ

Ό, τι κι αν κάμεις,

όπου να δράμεις,

απ’ όποιο γένος,

δικός μου ή ξένος,

του κάκου! Εμπρός σου

πάντα θα μ’ έχεις,

πίσω μου τρέχεις.

Το τρέξιμό σου να μην το βιάζης

και λαχανιάζεις.

Να με θυμάσαι, τέτοιος ο νόμος:

ο πεζοδρόμος μιας έγνοιας θα’ σαι

κι εγώ μιας χάρης ο καβαλάρης.