«Έχει το δικαίωμα να ελπίζει κανείς ότι,

ανάμεσα από τα φοβερά κυκλοτρόνια

και τους ηλεκτρονικούς εγκεφάλους,

μια μέρα, όπως ανάμεσα από δυο μαλτεζόπετρες,

θα ξεφυτρώσει πάλι, σαν καταπόρφυρη παπαρούνα,

η ΠΟΙΗΣΗ»

Οδυσσέας Ελύτης

Τρίτη 31 Μαΐου 2011

Η ΕΝΑΣΤΡΗ ΝΥΧΤΑ ΣΕ ΠΑΖΛ



Δημοσίευση του γιού μου. All rights reserved to my son

Ένα και δυό: τη μοίρα μας δεν θα την πει κανένας!

Εμείς τη λέμε τη ζωή την πιάνουμε απ‘ τα χέρια
Κοιτάζουμε τα μάτια της που μας ξανακοιτάζουν
Κι αν είναι αυτό που μας μεθάει μαγνήτης το γνωρίζουμε
Κι αν είναι αυτό που μας πονάει κακό το ‘χουμε νιώσει
Εμείς τη λέμε τη ζωή πηγαίνουμε μπροστά
Και χαιρετούμε τα πουλιά της που μισεύουνε


Ένα και δυό: τη μοίρα μας δεν θα την πει κανένας
Ένα και δυό: τη μοίρα του ήλιου θα την πούμ’ εμείς!

ΕΛΠΙΔΑ...

Δώσε το χέρι σου –πριν συναχτούν πουλιά
Στους ώμους των ανθρώπων και το κελαηδήσουνε
Πως επιτέλους φάνηκε να ‘ρχεται από μακριά
Η ποντοθώρητη παρθένα Ελπίδα!
Πάμε μαζί κι ας μας λιθοβολούν
...Κι ας μας φωνάζουν αεροβάτες
Φίλε μου όσοι δεν ένιωσαν ποτέ με τι
Σίδερο με τι πέτρες τι αίμα και τι φωτιά
Χτίζουμε ονειρευόμαστε και τραγουδούμε!See more

Τα περιστέρια που φέρνουν καλά μηνύματα!

Ξέρεις, κάθε ταξίδι ανοίγεται στα περιστέρια
Όλος ο κόσμος ακουμπάει στη θάλασσα και τη στεριά
Θα πιάσουμε το σύννεφο θα βγούμε από τη συμφορά του χρόνου
Από την άλλην όψη της κακοτυχιάς
Θα παίξουμε τον ήλιο μας στα δάχτυλα
...Στις εξοχές της ανοιχτής καρδιάς
Θα δούμε να ξαναγεννιέται ο κόσμος!

Κάτω στης Μαργαρίτας τ' αλωνάκι_0001.wmv



Θα ήθελα κάποιος να αποκρυπτογραφήσει την αφανή γεωμετρία του ποιήματος...

Δευτέρα 30 Μαΐου 2011

VAN GOGH'S OLIVE TREES, WILLOWS AND WHEAT FIELD

Starry Starry Night



Starry, starry night.
Paint your palette blue and grey,
Look out on a summer's day,
With eyes that know the darkness in my soul.
Shadows on the hills,
Sketch the trees and the daffodils,
Catch the breeze and the winter chills,
In colors on the snowy linen land.

Now I understand what you tried to say to me,
How you suffered for your sanity,
How you tried to set them free.
They would not listen, they did not know how.
Perhaps they'll listen now.

Starry, starry night.
Flaming flowers that brightly blaze,
Swirling clouds in violet haze,
Reflect in Vincent's eyes of china blue.
Colors changing hue, morning field of amber grain,
Weathered faces lined in pain,
Are soothed beneath the artist's loving hand.

Now I understand what you tried to say to me,
How you suffered for your sanity,
How you tried to set them free.
They would not listen, they did not know how.
Perhaps they'll listen now.

For they could not love you,
But still your love was true.
And when no hope was left in sight
On that starry, starry night,
You took your life, as lovers often do.
But I could have told you, Vincent,
This world was never meant for one
As beautiful as you.

Starry, starry night.
Portraits hung in empty halls,
Frameless head on nameless walls,
With eyes that watch the world and can't forget.
Like the strangers that you've met,
The ragged men in the ragged clothes,
The silver thorn of bloody rose,
Lie crushed and broken on the virgin snow.

Now I think I know what you tried to say to me,
How you suffered for your sanity,
How you tried to set them free.
They would not listen, they're not listening still.
Perhaps they never will...

William Walton: Siesta (1926)



Μουσική εμπνευσμένη από τον πίνακα Siesta του Vincent Van Gogh.

ANTONIO VIVALDI ~SUMMER~ (full)



Antonio Vivaldi (1678-1741) is known for his inspirational songs called "The Four Seasons". "Spring" ("La primavera"), "Summer" ("L'estate"), "Autumn" ("L'autunno") and "Winter" ("L'inverno") are some of the his most popular creations and they were written to go along with four sonnets called, of course, Spring, Summer, Autumn and Winter.

Summer Sonnet:
"Under a hard Season, fired up by the Sun
Languishes man, languishes the flock and burns the pine
We hear the cuckoo's voice; then sweet songs of the turtledove and finch are heard.
Soft breezes stir the air... but threatening north wind sweeps them suddenly aside.
The shepherd trembles, fearing violent storms and his fate.
The fear of lightning and fierce thunder
Robs his tired limbs of rest
As gnats and flies buzz furiously around.
Alas, his fears were justified
The Heavens thunders and roar and majestically
Cuts the head off the wheat and damages the grain."

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ

Αυτές τις μέρες ασχολούμαι πολύ με τον Ελύτη...Βρίσκω στοιχεία στα ποιήματά του που περιγράφουν την ψυχολογική μου κατάσταση και με γεμίζουν αισιοδοξία και αγωνιστικότητα...Πολύ θα ήθελα να ανοίξει ένας ποιητικός διάλογος...